1’ διάβασμα
© Κ. Λ.
Ακριβώς απέναντί τους, στην άλλη πλευρά της πλατείας έστεκε αυτή η φυτική έξαρση, με τον έντονο μεσημεριανό ήλιο να τονίζει περισσότερο τις αυλακώσεις, μοιάζοντας σαν… δεν μπορούσε να παρομοιάσει με τι έμοιαζε αυτός ο αξεδιάλυτος σχηματισμός, σαν μέρος εγκεφάλου ίσως;
– Να, λίγο πιο πίσω και δεξιά από αυτή την άγνωρη δομή, υπήρχε ένα μικρό συντριβάνι, με βαμμένο μπλε το εσωτερικό του -όχι γαλάζιο, ούτε κάποια απόχρωση με ονομασία προέλευσης, όπως μπλε του κοβαλτίου ή μπλε της Πρωσίας, παρά ένα κοινό κοινότατο μπλε- όπου κολυμπούσαν κυκλικά λίγα χρυσόψαρα∙ πεισματικά και αδιάκοπα, καθ’ όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής τους.
«Πόσο θλιβερό!» σκέφτηκε και συνέχισε.
– Συχνά, παιδί, στεκόμουν και τα χάζευα για αρκετή ώρα…
– Τη γνωρίζω αυτήν την ιστορία… αντιγύρισε – μου την έχεις πει πολλές φορές.
«Πόσο βαρετό!» αναστέναξε και προσηλώθηκε στην παρατήρηση των περαστικών. (Κ. Λ. 2022)
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση του παρόντος
(ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
κείμενο-εικόνα: Κάππα Λάμδα
©periopton
περίοπτον 