Η ομίχλη της ψευδαίσθησης, η ομίχλη της σύγχυσης κρέμεται πάνω από τον κόσμο
Η ομίχλη έρχεται αθόρυβα σαν γατάκι
Κάθεται κοιτάζοντας
από ψηλά το λιμάνι και την πόλη
στρογγυλοκάθεται σιωπηλή
κι έπειτα απομακρύνεται.
The fog comes
on little cat feet.
It sits looking
over harbor and city
on silent haunches
and then moves on.
ποίημα του Καρλ Σάντμπεργκ (1878-1967)
-κάτοχο τριών βραβείων Πούλιτζερ
«Δεν ήταν η ομίχλη που με πείραζε, Καθλίν. Μου αρέσει πολύ η ομίχλη. […] Σε κρύβει από τον κόσμο και τον κόσμο από σένα. Νιώθεις ότι όλα έχουν αλλάξει και τίποτα δεν είναι αυτό που φαινόταν. Κανείς δεν μπορεί να σε βρει ή να σε αγγίξει πια.»
“It wasn’t the fog I minded, Cathleen. I really love fog. […] It hides you from the world and the world from you. You feel that everything has changed, and nothing is what it seemed to be. No one can find or touch you any more.”
Ευγένιος Ο’Νηλ – ‘Ταξίδι μιας Μεγάλης Μέρας μέσα στη Νύχτα’
(μετάφραση-απόδοση: Κ. Λ.)
απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή των παρόντων
εικόνων και κειμένων, χωρίς την άδεια του δημιουργού
επιμέλεια-μετάφραση: Κάππα Λάμδα
© periopton
περίοπτον 