2′ διάβασμα
Η πλέον ενδιαφέρουσα ενότητα στο έργο του Kensuke Koike, είναι αυτή όπου ο καλλιτέχνης δημιουργεί μια νέα εικονοποιητική αλληγορία, χωρίς να συνδυάζει δυο φωτογραφίες ούτε να προσθέτει διάφορα εξωγενή υλικά, όπως συνηθίζεται στο κολάζ, αλλά τροποποιώντας μια μόνον εικόνα πάνω στην οποία εργάζεται.
Απλά μια μικρή αλλαγή στην προοπτική, η αφαίρεση μιας λεπτομέρειας, η προσθήκη μιας άλλης και η εικόνα μετασχηματιζόμενη εντυπωσιάζει και εκπλήσσει. «Προτού καταπιαστώ με το πρωτότυπο, κάνω δοκιμές για μέρες με το αντίγραφό του», αναφέρει ο Koike, ο οποίος δημιουργεί έτσι τις συνθήκες για να προκύψει κάτι παράξενο.
Ο Koike επιλέγει στοιχεία από την πραγματικότητα για να δημιουργήσει κάτι εντελώς εξωπραγματικό∙ αποδομεί παλιές φωτογραφίες με τρόπο ώστε να δίνει νέα πνοή σε παλαιές αναμνήσεις με εντυπωσιακή ακρίβεια -κάθε εικόνα προέρχεται από απλές «φωτογραφίες που ανακαλύφθηκαν», ιδιαίτερα πορτραίτα. Οπως λέει: » Οι φωτογραφίες συλλέγονται στα παζάρια. Πορτραίτα που συχνά κανείς δεν θέλει να αγοράσει και παραμένουν εκεί εγκαταλελειμμένα για χρόνια».
Αυτό που μας δείχνει είναι ότι τα πάντα είναι σχετικά με την αντίληψη όχι όσον αφορά την πραγματικότητα, αλλά για τον τρόπο με τον οποίο ο καθένας επιλέγει να κοιτάξει τα πράγματα. Βέβαια αυτό, αν και αρχικά φαίνεται να αποτελεί ένα μονοπάτι που θα οδηγήσει σε ένα νέο αξιοπρόσεκτα νεωτεριστικό έργο, δυστυχώς παγιδεύεται από την όντως εντυπωσιακή μετάλλαξη σε μια δυνάμει ναρκισσιστική διάσταση, χάνοντας έτσι την ωστική δύναμη που απαιτεί μια απογείωση. Ενα πρότζεκτ που θα μπορούσε μεν, αλλά φανερώνοντας τις αδυναμίες του σε μια δεύτερη ανάγνωση, καταλήγει να παραμένει καθηλωμένο διαθέτοντας, εν τέλει, τη δυναμική ενός παιχνιδιάρικου κλεισίματος του ματιού.
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση του παρόντος
(ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα
©periopton.com
περίοπτον 