σχολιάζω μια κινηματογραφική ταινία γιατί μέσα από αυτή προκύπτει θέμα πλαγιαρισμού, δόλιου δανείου, αντιγραφής -όπως θέλετε πείτε το- για τα δυο βασικά της στοιχεία∙ την ιδέα και την φωτογραφία.

Οι νικητές των υποψηφιοτήτων για τα Βραβεία της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2018 (Όσκαρ) ανακοινώθηκαν πριν λίγες ώρες και ο Γκιγιέρμο ντελ Τόρο με ‘Το σχήμα του νερού’ κέρδισε την κούρσα στην κατηγορία της καλύτερης ταινίας.

Αλλά εδώ υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι. Οι ομοιότητες μεταξύ του «The Shape of Water» και μιας -προγενέστερης- μικρού μήκους ταινίας που ονομάζεται «The Space Between Us» (η οποία έχει γίνει εξαιρετικά δημοφιλής στο διαδίκτυο), έχουν προκαλέσει πολλά ερωτηματικά καθώς η κοινή τους υπόθεση και η κινηματογραφική της μεταφορά – μια γυναίκα που εργάζεται σε μια ερευνητική μονάδα ερωτεύεται ένα αμφίβιο πλάσμα, είναι ασυνήθιστα παρόμοιες για να θεωρηθούν σύμπτωση. Υπάρχει ταύτιση! Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό, ώστε αμέσως μετά την πρεμιέρα της ‘Μορφής του Νερού’ στη Βενετία, υπονοήθηκε πως ο Ντελ Τόρο αντέγραψε το 13λεπτο φίλμ του Marc S. Nollkaemper. Πλαγιαρισμός; Πιο εμφανής πεθαίνεις! Είπαμε να επηρεαστείς -άντε και να δανειστείς- για την δική σου ξεχωριστή, αποκλειστικά προσωπική δημιουργία. Εδώ μόνον τα κουστούμια άλλαξε ο Ντελ Τόρο και ξεχείλωσε το χρόνο. Για ποιο λόγο; η απάντηση μάλλον βρίσκεται σ’ ένα όνομα… Όσκαρ.

 

Δείτε όμως τώρα τί ωραία σε ξεπλένουνε όταν είσαι μεγάλος (ας μην ξεχνάμε τον εξαιρετικό ‘λαβύρινθο του Πάνα’) και ο άλλος έχει επενδύσει στο όνομά σου. Η Ολλανδική Ακαδημία Κινηματογράφου (NFA ), η οποία παρήγαγε τη μικρού μήκους ταινία, δεν νομίζει ότι υπάρχει τίποτα επιλήψιμο. Η NFA δημοσίευσε μια δήλωση λέγοντας ότι οι δύο ταινίες «έχουν τη δική τους πολύ διαφορετική ταυτότητα» και πως «έχουν ξεχωριστά χρονοδιαγράμματα ανάπτυξης και γι’ αυτό τον λόγο, δεν μπορούν με κανένα τρόπο να θεωρηθούν αλληλένδετες ή σχετικές. Οι σπουδαστές και η ομάδα του ‘The Space Between Us’ ήταν πολύ ενθουσιασμένοι και ευγνώμονες που είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν εποικοδομητικά τις δημιουργικές εμπνεύσεις και των δύο ταινιών σε μια προσωπική συνομιλία με τον κ. Ντελ Τόρο.».

Είμαστε καλά; Αφήνω κατά μέρος το γεγονός ότι ο Nollkaemper έχει δημιουργήσει μια εντυπωσιακότερη μελλοντολογική δυστοπία και αφηγείται αυτό που θέλει μέσα σε 13 λεπτά, αποφεύγοντας τα βαρετά στερεότυπα που έχει προσθέσει ο Ντελ Τόρο τα οποία -μοιραία- οδηγούν σε πλατειασμούς.

Ηθικόν δίδαγμα, η αντιγραφή παράγει ένα, κατά κανόνα, χειρότερο αποτέλεσμα από αυτό της πρωτότυπης πηγής.

 

*Αυτό που εννοούσε βέβαια (γι’ αυτό που φέρεται να είπε) ήταν ότι οι σπουδαίοι καλλιτέχνες σαφώς επηρεάζονται και ίσως δανείζονται στοιχεία από άλλους, τα απορροφούν, μαθαίνουν από αυτά και τα χρησιμοποιούν με στόχο να δημιουργήσουν κάτι μοναδικό. Οι ανέμπνευστοι απλώς αντιγράφουν.

επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα

© periopton.com