Η Αρλέν Γκότφριντ (Arlene Gottfried), η οποία με τις φωτογραφίες απλών ανθρώπων από τις ταπεινές γειτονιές της Νέας Υόρκης αναγνωρίστηκε -καθυστερημένα- ως μια από τις καλύτερες φωτογράφους δρόμου της γενιάς της, πέθανε την Τρίτη στο σπίτι της στο Μανχάταν.
Ήταν 66 ετών.
© Kevin C. Downs
Η Γκόντφριντ περιπλανιόταν στους δρόμους της Νέας Υόρκης, με την κάμερα στο χέρι, βρίσκοντας την φωτογραφική πρόκληση σε κάθε γωνιά. Μεγάλο μέρος του έργου της κατέγραψε τις καθημερινές ρουτίνες και τους τοπικούς χαρακτήρες στις συνοικίες Πουερτορικανών της πόλης, όπου η πολιτιστική έξαρση συνυπήρχε με τη φτώχεια και τον αστικό μαρασμό.
Σε μια από τα πιο διάσημες εικόνες της, μια καλόγρια οδηγεί μια ομάδα από ρωμαιοκαθολικές μαθήτριες ντυμένες με τα φορέματα της πρώτης Κοινωνίας, από ένα δρόμο σπαρμένο με σκουπίδια, γεμάτο από παλιά αυτοκίνητα, ένα από αυτά έχοντας μια συσκευή τηλεόρασης στον ουρανό του, συντονισμένη σε ένα κανάλι με γουέστερν.
Τα θέματα της Γκόντφριντ, δεν επέχουν θέση δειγμάτων, τα οποία έχουν συλλεχθεί για να εξετασθούν εκ των υστέρων και «εν ψυχρώ» (όπως για παράδειγμα οι φωτογραφίες της Βίβιαν Μάιερ). Η φωτογράφος αποτελούσε μέρος τους, κατέγραφε εκφάνσεις ζωής εν είδει ντοκιμαντέρ,με παρατεταμένη παρουσία και «από μέσα». «Ήταν ένα μείγμα ενθουσιασμού, καταστροφής και χρήσης ναρκωτικών», δήλωσε στους The New York Times το 2016, περιγράφοντας τις σκηνές που κατέγραψε. «Αλλά υπήρχε κάτι παραπάνω από αυτό. Ήταν ο κόσμος, η ανθρώπινη κατάσταση. Έβλεπες πολύ καλούς ανθρώπους εκεί οι οποίοι προσπαθούσαν να τα καταφέρουν. «
Όταν ήταν στην εφηβεία της, ο πατέρας της έδωσε μια παλιά φωτογραφική μηχανή και άρχισε να τραβάει φωτογραφίες καθώς τριγυρνούσε στη γειτονιά, μια συνήθεια που έγινε καριέρα. «Ζούσαμε στο Coney Island και λόγω αυτού ερχόσουν σ’επαφή με όλα τα είδη ανθρώπων, οπότε δεν είχα ποτέ πρόβλημα να πλησιάσω κάποιον και να του ζητήσω να τον φωτογραφίσω», δήλωσε στην Guardian, ενώ στο περιοδικό Time το 2011, ανέφερε με μετριοφροσύνη πως «νομίζω ότι περιπλανιέμαι και βλέπω πράγματα που μου μιλούν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Υπάρχουν πράγματα που θέλεις να προσπαθήσεις να πείς κάτι σχετικό μ’αυτά ή μια στιγμή που θέλεις να κρατήσεις.»
Παρόλο που ήταν γνωστή στους φωτογράφους και στους γύρω από τη φωτογραφία κινούμενους, η Γκόντφριντ παρέμεινε άγνωστη στο ευρύ κοινό για το μεγαλύτερο μέρος της σταδιοδρομίας της. Αυτό άλλαξε όταν το ασπρόμαυρο έργο της από τη δεκαετία του 1970 και του ’80, μέρος του οποίου συνέλεξε στο βιβλίο της «Sometimes Overwhelming» (2008), διαμόρφωσε ένα κύμα ενδιαφέροντος για την περίεργη και επικίνδυνη Νέα Υόρκη του παρελθόντος. Μια έκθεση στο Daniel Cooney Fine Art το 2014 προσέλκυσε την προσοχή των ειδησεογραφικών μέσων και οδήγησε σε εκθέσεις στη Γαλλία και τη Γερμανία.
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση του παρόντος άρθρου
(ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
© periopton.com
επιμέλεια: Κάππα Λάμδα
με στοιχεία από The New York Times
περίοπτον 