ΠΡΟΣΟΧΗ!
ακολουθεί μακροσκελές κείμενο, προχωρήστε στην ανάγνωσή του με δική σας ευθύνη!
Σε μια σειρά που σηματοδοτεί μια νέα προσέγγιση, αυτής που αφορά τις φωτογραφικές μηχανές χωρίς καθρέφτες (mirrorless), η Sony -η οποία τείνει να γίνει το σημείο αναφοράς γι’αυτού του είδους τις πρωτοποριακές κατασκευές με τις εντυπωσιακές δυνατότητες και αποτελέσματα-, έκανε μια τελευταία προσθήκη, το μοντέλο Α9.
Έχε δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος γύρω απ’αυτό, αναφερόμενο ως η πιο προηγμένη φωτογραφική μηχανή πλήρους πλαισίου για επαγγελματίες φωτογράφους. Εδώ καλό είναι να διευκρινίσουμε πως το κύριο χαρακτηριστικό της εντοπίζεται στην ταχύτητα λήψης (στοιχείο που την κάνει ιδανική για την κατηγορία αθλητικής φωτογραφίας και φωτορεπορτάζ) παρά στην ανάλυση (όπως το μοντέλο Α7R II που απευθύνεται περισσότερο σε φωτογράφους studio, still life και τοπίων). Το θέμα αυτό της ταχύτητας αποτελεί μια τεράστια πρόκληση για τους δυο άλλους μεγάλους παίκτες, τις εταιρείες Canon και Nikon, δεδομένου ότι η Α9 εισβάλει σε ένα πεδίο το οποίο θεωρείται συχνά ο τομέας κυριαρχίας των DSLR.
Διαθέτει τον επεξεργαστή Bionz Χ και έναν αισθητήρα -σε διαστρωμάτωση*- Exmor RS CMOS 24.2-megapixel 35mm, για τον οποίο οι προδιαγραφές της Sony λένε ότι επεξεργάζεται τα δεδομένα του φωτισμού γρήγορα – τουλάχιστον 20 φορές ταχύτερα από την προηγούμενη σειρά μοντέλων πλήρους πλαισίου. Αυτός καταγράφει εικόνες χωρίς το ευδιάκριτο ‘χτύπημα’ του καθρέφτη και χωρίς το χαρακτηριστικό ήχο του κλείστρου (εφ’όσον χρησιμοποιούμε το ηλεκτρονικό αντί γα το μηχανικό) και έτσι δημιουργεί μια συνθήκη λήψης αθόρυβη και χωρίς κραδασμούς. Λόγω αυτού του αισθητήρα λοιπόν είναι δυνατόν να γίνονται λήψεις με τον εντυπωσιακό αριθμό των 20-πλαισίων ανά δευτερόλεπτο με συνεχή αυτόματη εστίαση και έκθεση και λόγω του «γενναιόδωρου» buffer με έως 241 συνεχόμενες εικόνες RAW. Αυτό ξεπερνά ακόμα και τις πιο γρήγορες ταχύτητες κλείστρου κυρίαρχων DSLR – όπως της Nikon D 5s με 12 καρέ ανά δευτερόλεπτο και 16 καρέ ανά δευτερόλεπτο αντίστοιχα για την 1D X Mark II της Canon.
Ένας αισθητήρας τύπου στοίβας περιλαμβάνει τρία κύρια στάδια
τον αισθητήρα (1)
τη μνήμη (2)
τα κυκλώματα επεξεργασίας (3)
Τα τμήματα 1, 2 και 3 σχηματίζουν ένα μοναδικό μπλοκ από το οποίο αποσπάται ο επεξεργαστής (4).
Αυτή η συναρμολόγηση είναι περίπλοκη να επιτευχθεί, αλλά επιταχύνει την ανάγνωση των εικόνων (έως και 20 φορές πιο γρήγορα από ό, τι με κλασσικό αισθητήρα).
Εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο (ιδιαίτερα σημαντικό για το είδος της φωτογραφίας που προορίζεται η μηχανή) είναι ότι ο νεότερος ‘γόνος’ της Sony φωτογραφίζει με σχεδόν μηδενική υστέρηση σκοπεύτρου. Όταν το κλείστρο απελευθερωθεί κατά τη λήψη φωτογραφιών, το ηλεκτρονικό σκόπευτρο λειτουργεί χωρίς σχετική καθυστέρηση, δίνοντας έτσι στον χρήστη μια απρόσκοπτη ζωντανή εικόνα του θέματος τους ανά πάσα στιγμή και διασφαλίζοντας ότι δεν θα χάσουν ούτε μια στιγμή λόγω συσκότισης.
Όλα αυτά τα εντυπωσιακά συνοδεύονται από το σύστημα εστίασης Sony Fast Hybrid AF, χάρις στο οποίο η A9 συνδυάζει την ταχύτητα ανίχνευσης φάσης AF με την ακρίβεια της AF αντίθεσης, εξασφαλίζοντας εστίαση η οποία διαφορετικά θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί. Και αν αυτό δεν είναι αρκετά επαρκές, η νέα ναυαρχίδα της Sony διαθέτει ένα τεράστιο -για τα δεδομένα- πεδίο 693 σημείων ανίχνευσης φάσης που καλύπτουν το 93% της περιοχής απεικόνισης, επισκιάζοντας το σύστημα ανίχνευσης φάσης των 399 σημείων της A7r II. Προσφέροντας περαιτέρω έμφαση σε δύσκολα σενάρια λήψης, η A9 υπερέχει στο χαμηλό φωτισμό και είναι εξοπλισμένη με ευαισθησία ISO έως 204.800. Και πάλι, είναι πολύ περισσότερο από ό,τι ο μέσος φωτογράφος χρειάζεται για λήψεις με ελεγχόμενο φωτισμό ή στη φύση, αλλά είναι ένα τεράστιο πλεονέκτημα όταν κάποιος εργάζεται στο μαλακό, «λεπτό» φως στην αρχή η στο τέλος της ημέρας και με θέματα κινούμενα με ταχύτητα.
*Μία από τις καινοτομίες που απαντάται ολοένα και περισσότερο στους αισθητήρες κινητών τηλεφώνων είναι η τεχνολογία διαστρωμάτωσης (στοίβας). Το μοντέλο της Sony Alpha 9 εισάγει αυτή την τεχνολογία σε έναν αισθητήρα πλήρους πλαισίου για πρώτη φορά. Αντί να κατασκευάζεται από ένα ενιαίο τσιπ πυριτίου, ένας τέτοιος αισθητήρας κατασκευάζεται από ένα σάντουιτς δύο ή περισσότερων τσιπ που μπορούν να εκτελέσουν πρόσθετες λειτουργίες. Η διαδικασία γίνεται ευκολότερη εάν το τσιπ αισθητήρα είναι τύπου «οπίσθιου φωτισμού», πράγμα που σημαίνει ότι το ολοκληρωμένο κύκλωμα βρίσκεται στην αντίθετη πλευρά από αυτήν την ευαίσθητη στο φως, έτσι ώστε τα πρόσθετα κυκλώματα να μην καλύπτουν το φως. Υπάρχουν πιθανά πλεονεκτήματα σε έναν αισθητήρα τεχνολογίας διαστρωμάτωσης. Ενδεχομένως επιτρέπει σε ολόκληρο τον αισθητήρα να χρησιμοποιηθεί για τη συλλογή του φωτός μεταφέροντας όλες τις λειτουργίες της ηλεκτρονικής υποβοήθησης σε ένα ξεχωριστό τσιπ. Αυτό απαιτεί ξεχωριστή σύνδεση για κάθε εικονοστοιχείο με το βοηθητικό ολοκληρωμένο κύκλωμα. Δεύτερον, επιτρέπει διαφορετικές διεργασίες κατασκευής να χρησιμοποιούνται για διαφορετικά μέρη του αισθητήρα έτσι ώστε να μπορούν να βελτιστοποιηθούν για συγκεκριμένους σκοπούς. Τρίτον, μπορεί να επιτρέψει τον μετριασμό ενός από τους κύριους πονοκεφάλους στο σχεδιασμό ψηφιακών φωτογραφικών μηχανών – πώς να μεταφερθούν μεγάλα ποσά δεδομένων από τον αισθητήρα στον επεξεργαστή σήματος, κατά μήκος ενός καναλιού αναπόφευκτα αργού.
Από αυτά τα πιθανά πλεονεκτήματα, η Sony χρησιμοποιεί πραγματικά μόνο το δεύτερο και το τρίτο σημείο, επειδή η χρησιμοποιούμενη τεχνολογία δεν μπορεί να συνδεθεί με μεμονωμένα εικονοστοιχεία. Το μέγεθος της σύνδεσης μεταξύ των διαφορετικών τσιπ είναι της τάξεως των δέκα μικρομέτρων, μεγαλύτερο από το μέγεθος των εικονοστοιχείων κάθε σύγχρονης κάμερας. Ωστόσο, ακόμη και με μια τόσο ευρεία σύνδεση, είναι δυνατό να γίνουν πολύ περισσότερες συνδέσεις στο κύκλωμα αισθητήρων από ό, τι θα ήταν δυνατόν διαφορετικά. Τα πλακίδια πυριτίου που πρόκειται να στοιβαχθούν τελειώνουν με σημεία επαφής με κυκλικές μεταλλικές επαφές και με ένα στρώμα διοξειδίου του πυριτίου (γυαλί), το οποίο έχει καταστεί απόλυτα λείο. Μια ειδική μηχανή ευθυγραμμίζει τα πλακίδια έτσι ώστε τα αντίστοιχα σημεία σε κάθε ένα να συμπίπτουν μεταξύ τους και να πιέζονται μαζί.
Χαρακτηριστικό του διοξειδίου του πυριτίου είναι ότι οι πολύ λείες επιφάνειες θα έλξουν η μία την άλλη λόγω του δεσμού van der Waals(1), στερεώνοντας μαζί τις πλάκες. Η επακόλουθη θερμική επεξεργασία ενισχύει τον δεσμό και η διαφορική θερμική διαστολή μεταξύ του διοξειδίου του πυριτίου και του μετάλλου επαφής συμπιέζει τις επαφές σταθερά μεταξύ τους καθώς το πλακίδιο ψύχεται. Τέλος, μετά την παραγωγή μίας στοίβας πλακιδίων, το σύνθετο πλακίδιο διαιρείται σε μεμονωμένα κυκλώματα αισθητήρων, το καθένα ένα σάντουιτς από διαστρωματωμένα κυκλώματα. Στην Alpha 9 η Sony έχει χρησιμοποιήσει αυτήν την τεχνολογία για να παρέχει κατά πολύ ταχύτερα μέσα για την απόκτηση δεδομένων από το κύκλωμα του αισθητήρα. Οι κανονικοί αισθητήρες Exmor της Sony διαθέτουν μία ή δύο σειρές αναλογικών σε ψηφιακούς μετατροπείς για κάθε στήλη εικονοστοιχείων. Η Alpha 9 έχει τέσσερις. Επιπλέον, αυτά διαβάζονται ως πολλά μικρά σύνολα, δεδομένου ότι είναι δυνατή η παροχή πολλών διαδρομών δεδομένων. Τα στοιβαγμένα κυκλώματα παρέχουν δύο πόρους. Ο ένας είναι απλά μνήμη. Πριν ξεκινήσει η επόμενη έκθεση, πρέπει να διαβαστεί πλήρως ένα κανονικό τσιπ αισθητήρα CMOS, η ταχύτητα του οποίου περιορίζεται από τη διαδρομή δεδομένων στον επεξεργαστή εικόνας. Η μνήμη αποθηκεύει τα δεδομένα, έτσι ώστε να μπορεί να μεταφερθούν κατά την επόμενη έκθεση. Ο δεύτερος πόρος είναι ένας επεξεργαστής εικόνας, ο οποίος χρησιμοποιείται για την ανάλυση της αυτόματης εστίασης ανίχνευσης φάσης πάνω στον αισθητήρα. Αυτό επιτρέπει την εξαιρετικά γρήγορη διεξαγωγή της επεξεργασίας AF και τη χρήση πολλών περισσότερων σημείων AF σε σχέση με προηγούμενες φωτογραφικές μηχανές.
(1)Δυνάμεις van der Waals είναι οι δυνάμεις που αναπτύσσονται μεταξύ των ατόμων που συγκροτούν ένα μόριο. Πρόκειται για ενδομοριακές ηλεκτροστατικές δυνάμεις (δυνάμεις Κουλόμπ (Coulomb)), οι οποίες πήραν το όνομά τους από τον Ολλανδό φυσικό Γιοχάννες φαν Ντερ Βάαλς, ο οποίος τις περιέγραψε πρώτος, το 1873. Ουδέτερα άτομα και μόρια τα οποία δεν έχουν διαθέσιμα ηλεκτρόνια σθένους προς δημιουργία ιοντικού, ομοιοπολικού ή μεταλλικού δεσμού δείχνουν μια ασθενή έλξη το ένα για το άλλο όταν βρεθούν πολύ κοντά. Η ασθενής αυτή ελκτική δύναμη ονομάζεται δεσμός Van der Waals και οφείλεται σε «στιγμιαίες» μετατοπίσεις των ηλεκτρονίων και των πυρήνων σε αντίθετα άκρα των ατόμων, που έχουν ως αποτέλεσμα το σχηματισμό διπόλων.
© periopton.com
επιμέλεια-έρευνα-κείμενο: Κάππα Λάμδα
Με στοιχεία από Amateur Photographer
περίοπτον 