4′ διάβασμα
…στο παρακείμενο τραπέζι ενός καφέ, δυο κοπέλες -θαρρώ ήταν εξαδέλφες, εκ των οποίων μάλιστα η μία σπούδαζε φωτογραφία, έκαναν ένα διάλειμμα από έναν εξόχως φωτογραφικό περίπατο, κατά τον οποίο χρησιμοποιούσαν την εικονιζόμενη αναλογική φωτογραφική μηχανή.
Είναι η Yashica J, η οποία είναι μια «εισαγωγική» τηλεμετρική κάμερα του 1961* και που προφανώς – η συγκεκριμένη- έχει καταγράψει (σε φίλμ 24x36mm), από τότε, πολλές εξορμήσεις σε μια διαφορετική Σύρο.
(Εδώ δεν μπορώ να αντισταθώ και να μην παραθέσω, όσο και αν φαίνεται απωθητικά κοινότοπο, ένα απόσπασμα από τον ‘Φωτοφράκτη’ του Εμπειρίκου: «Ένας φακός με απίστευτον φωτοφράκτη αρπάζει την πιο γοργή στιγμή και την απλώνει στην επιφάνεια μιας πλάκας λείας, ευαισθησίας εξαισίας.»).
Ταυτόχρονα είναι σίγουρο ότι αποτελούσε ένα αντικείμενο θαυμασμού και πόθου για τη μηχανική πολυπλοκότητα και τη δυσπρόσιτη τιμή, ενώ τώρα αντιμετωπίζεται σαν μια μίξη νοσταλγίας και περιέργειας που ωθεί και -πολλές φορές- οδηγεί στην επανάχρησή της. Διαθέτει φακό υψηλής ποιότητας, έναν μη εναλασσόμενο Yashinon 45mm F / 2.8 με διαφράγματα από 2.8 έως 16 και με κλείστρο Copal με αρκετά περιορισμένο αριθμό ταχυτήτων, 1/25, 1/50, 1/100 & 1/300 + B.
Δύο πλαίσια είναι ορατά στο σκόπευτρο, ένα για εστίαση στο άπειρο και το άλλο για κοντινή εστίαση. Δεν υπάρχει αυτόματη διόρθωση παράλλαξης, όπως στην τελευταία σειρά Yashica Electro 35. Το τηλέμετρο συνδέεται με τον δακτύλιο εστίασης. Αυτό το δαχτυλίδι έχει ένα μικρό μοχλό για να κάνει την εστίαση πιο άνετη. Η ελάχιστη απόσταση εστίασης είναι 1 μέτρο. Υπάρχει ένας μετρητής φωτογραφιών γύρω από το μοχλό προώθησης, μετρώντας από 1 έως 36. Η Yashica J έχει μια μανιβέλα επαναφοράς που δεν ανοίγει όμως την πίσω πόρτα. Το άνοιγμα της κάμερας επιτυγχάνεται με τη μετακίνηση και πιέζοντας ένα μικρό κουμπί που βρίσκεται στη βάση.
*[Ας μην ξεχνάμε ότι γύρω στο 1920 οι φωτορεπόρτερς κυνηγώντας πάντα τον χρόνο, εγκατέλειψαν τις ογκώδεις, αργές Speed Graphics με τους δύσχρηστους φορείς φίλμ, για χάρη του φορμά των 35mm και των εύχρηστων, μικρών διαστάσεων, μηχανών που το υποστήριζαν. Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα∙ αυτό της εστίασης. Για να εστιάσει κάποιος έπρεπε να μαντέψει την απόσταση από το αντικείμενο. Για να εξαλείψουν αυτό το μειονέκτημα οι κατασκευαστές, προσάρμοσαν μια στρατιωτική τεχνολογία, τροποποιώντας την για τη συγκεκριμένη ανάγκη, γνωστή ως τηλεμετρία, όπου ένα αποστασιόμετρο μετρούσε την απόσταση στο πεδίο της μάχης με ένα τέχνασμα οπτικού τριγωνισμού. Συνδεδεμένο με τον δακτύλιο εστίασης του φακού, το τηλέμετρο εξασφάλιζε εικόνες εξαιρετικά ευκρινείς.
Οι διάσημες Leica εξοπλισμένες με αυτό το σύστημα έγιναν οι μηχανές επιλογής για τους φωτορεπόρτερς όπως οι Henri Cartier-Bresson και Robert Capa και κλωνοποιήθηκαν κατά κόρον (και περιστασιακά βελτιώθηκαν) από σοβιετικούς και ιάπωνες κατασκευαστές.
Αν και για ένα διάστημα είχαν επισκιαστεί από τις μονοοπτικές reflex και τις διάφορες καινοτομίες, αυτόματη εστίαση, φωτεινές οθόνες LCD κλπ. οι τηλεμετρικές φωτογραφικές μηχανές άρχισαν πρόσφατα ν’αυξάνουν και πάλι τη δημοτικότητά τους, ως εύκολα μεταφερόμενες, υψηλής απόδοσης ψηφιακές μηχανές].
και ένα αυτόνομο τηλέμετρο, το ρωσικό Blik, από τη συλλογή του Κάππα Λάμδα
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο χρήση/αναπαραγωγή/ιδιοποίηση του παρόντος
(ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
© periopton.com
κείμενο – φωτογραφία: Κάππα Λάμδα
περίοπτον 