Εδώ στον εξωτικό νότο, στην πρωτεύουσα της κρίσης και εν μέσω εαρινής ανάτασης, μπορείτε να απολαύσετε τα δρώμενα και παρουσιαζόμενα της Documenta 14 και είθε να πάρετε, έστω μόνον εσείς, τις απαντήσεις -που, τυχόν, περιέχουν τα διάφορα εκθέματα-, στα διαχρονικά ερωτήματα: Έχουν καταφέρει οι καλλιτέχνες να μετατοπίσουν τον διάλογο του κανόνα της ιστορίας της τέχνης, από την απλή παράθεση, στην απόδειξη μιας ενεργούς εμπλοκής, με ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον;

Ωθούν συνεχώς τα όρια της δημιουργικής τους εμβέλειας, βοηθώντας μας να δούμε τον κόσμο με έναν εντελώς νέο τρόπο; Τα έργα τους διαθέτουν την ευθύτητα και την αμεσότητα που επιβεβαιώνουν την πρόκληση και μεταφέρουν το οικουμενικό νόημα; Καθηλώνεται ένα ήδη υπάρχον κοινό και προσελκύεται ένα νέο, μέσα από τη μεστή χρήση της γλώσσας ή μέσα από μνημειώδη, επικά έργα;

Εμβαπτισθείτε λοιπόν στη δεξαμενή της τέχνης έμπλεοι προσμονής και αισιοδοξίας, μα αν συναντηθείτε αυτή τη φορά με μικρά, είναι αλήθεια, ψάρια, με πλήρως ανεπτυγμένο όμως το περισπούδαστο ύφος (και συγκαταβατικό για τους εκτός κύκλου), προς θεού μην το θεωρήσετε κακοτυχία ή κοινωνική μειονεξία. Εκλάβετέ το σαν ένα προσαρμοστικό βήμα πριν, κάποια στιγμή, κολυμπήσετε στα νερά με τους -ταχύτατα προσαρμοζόμενους- μεγάλους λευκούς και τις χαριτωμένες -μέσα στο γιγαντισμό τους- μεγάπτερες. Και καθώς θα παρατηρείτε ενδελεχώς τα έργα, ανάμεσα σε άλλους μυημένους, υπό το καθεστώς άγχους για τυχόν ακροσφαλή και πέρα από τα κοινώς αποδεκτά συμπεράσματα (παρελθέτω απ΄ εμού το ποτήριον τούτο), θυμηθείτε ότι: «σήμερα όποιος έχει… διαβάσει ένα έστω κόμικ με τον Μπάτμαν, θεωρεί πως πληροί τις προϋποθέσεις για καριέρα στον κόσμο της τέχνης». Αυτή η λυτρωτική φράση που πιστώνεται στον Dave Hickey, ίσως συμβάλλει στην απεμπλοκή μας από την βασανιστική, μετέωρη αβεβαιότητα. Απολαύστε το σόου! (και αν δεν καταλάβετε κάτι ρωτήστε τον διπλανό σας).

© periopton.com

κείμενο-εικόνα:: Κάππα Λάμδα