Μια Νέα και Μυστηριώδης Τέχνη

3′ διάβασμα

(αφιερώνεται στον Στέφανο Πάσχο, στον Παναγιώτη Ηλία και σε όλους τους ζηλωτές της χημικής φωτογραφίας)

Μία έκθεση με τον τίτλο ‘Μια Νέα και Μυστηριώδης Τέχνη: Αρχαίες Φωτογραφικές Μέθοδοι στη Σύγχρονη Τέχνη’ διοργανώθηκε από την Howard Greenberg Gallery και στην οποία παρουσιάζονται σύγχρονες φωτογραφίες, υλοποιημένες με τεχνικές και διαδικασίες του 19ου αιώνα. Ανάμεσα στα έργα που εκτίθενται είναι νταγκεροτυπίες, εκτυπώσεις αλμπουμίνης από αρνητικά κολλοδίου υγρής πλάκας, εκτυπώσεις άλατος από αρνητικά καλοτυπίας, ανάγλυφες αμβροτυπίες, camera obscura – από ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο (κυριολεκτικά) κλπ. Αυτό αποδεικνύει ότι, μολονότι οι τεχνικές εξελίξεις κατέστησαν παρωχημένες τις πρώιμες αυτές τεχνικές, πολύ πριν από την ψηφιακή επανάσταση κατά την οποία επανήλθαν στο προσκήνιο, αυτή τη φορά σαν εφαρμογές των προγραμμάτων επεξεργασίας, πολλοί σκεπτικιστές φωτογράφοι προτιμούν ακόμα το απρόβλεπτο στην τελειότητα.

Παραθέτω αμέσως μεταφρασμένο το πλήρως ενημερωτικό δελτίο τύπου:

‘Το προ-βιομηχανικό διάστημα από το 1839 (όταν εφευρέθηκε η φωτογραφία) έως τη δεκαετία του 1860, αποτέλεσε μια γόνιμη περίοδο, όπου οι πρωτοπόροι του μέσου χρησιμοποίησαν πειραματικά, αυτοανακαλυφθείσες μεθόδους για να συλλάβουν το φως. Οι προκύπτουσες εικόνες είχαν μια αμεσότητα και μια μη προβλεψιμότητα που έστρεψαν την προσοχή στην ψευδαισθητική φύση της δημιουργούμενης προσπάθειας. Ο τίτλος της έκθεσης στο Howard Greenberg Gallery προέρχεται από ένα δοκίμιο του 1857 για τη σχέση ανάμεσα στην τέχνη και τη φωτογραφία γραμμένο από την κυρία Elizabeth Eastlake, μια Βρετανίδα συγγραφέα, κριτικό και ιστορικό τέχνης. Έγραψε, «Είναι τώρα περισσότερο από ό,τι πριν δεκαπέντε χρόνια, όπου τα δείγματα μιας νέας και μυστηριώδους τέχνης για πρώτη φορά εκτίθενται στο έκθαμβο βλέμμα μας.»

Η εκβιομηχάνιση ομογενοποίησε τη φωτογραφική τεκμηρίωση του ορατού κόσμου, κάνοντας τα αποτελέσματα περισσότερο προβλέψιμα. Σε αντίδραση, οι καλλιτέχνες στο –Μια Νέα και Μυστηριώδης Τέχνη: Αρχαίες Φωτογραφικές Μέθοδοι στη Σύγχρονη Τέχνη– αναγνωρίζουν και αγκαλιάζουν τις πρώιμες μορφές της φωτογραφίας. Χρησιμοποιώντας αυτές τις πρώιμες μεθόδους – και τον εξοπλισμό – σήμερα επιτρέπει μια νέα προσωπική έκφραση και την άμεση εμπλοκή με το μέσο’.