3′ διάβασμα

Στέκεσαι λοιπόν, παρακολουθώντας απο κάποια απόσταση. Ένας ιδιότυπος τηλεθεατής. Απομονωμένα, αποσυνδεδεμένα, ασυνεχή σημαίνοντα που πετυχαίνουν να σχηματίσουν ένα σύνολο με λογική πληρότητα. Οι αποσυνάγωγοι. Μία σύζευξη οθονών που μεταφέρουν ενέργεια και δεδομένα η μία στην άλλη. Αλλά εσύ έχεις μια διαφορετική σχέση με ό,τι διαδραματίζεται στις οθόνες. Βλέπεις όταν κάποιος παρατηρεί τις πραγματικές τρισδιάστατες δομές, είναι περισσότερο σαν να παρακολουθεί ένα τρισδιάστατο φιλμ, και ο χρόνος και ο τόπος είναι περισσότερο ρευστοί. Σε αυτό το οπτικό επίπεδο καθώς ο πραγματικός κόσμος μεταφέρεται, υπάρχουν χρώματα, υφές, θραύσματα ήχων, σχήματα. Η φωτογραφική μηχανή -εν προκειμένω η μηχανή της Ασπασίας Ιωακειμίδη– ένα είδος τηλεκοντρόλ, επιλέγει και απομονώνει. Ακινητοποιεί το χρόνο δημιουργώντας χώρο για την αφήγηση. Έστω και ερήμην. (Κάππα Λάμδα)

So you are standing in a distance, watching. A peculiar viewer. Isolated, disconnected, discontinuous signifiers that succeed to form a cogent whole. The outcasts. A conjugation of screens interchanging power and data to each other. But you have, after all, a different relationship to what’s happening on the screens. You see, when one observes an actual three-dimensional structure, it is more like watching a three-dimensional film, where time and place are more fluid. At this visual level as the real world is transferred there are colors, textures, fragments of sounds, shapes. The camera – in this case Aspasia Ioakimidis’ camera – like a remote control, selects and isolates. It freezes time creating thus space for the narration. Even in absentia

(το κείμενο που ακολουθεί έχει συνταχθεί από τον ίδιο τον καλλιτέχνη και δεν έχει υποστεί καμμία τροποποίηση)

…Με βάση ταινίες που παρουσιάζουν έντονα την αρχιτεκτονική των προαστίων διαφόρων πόλεων, επέλεξα ένα προάστιο της Αrles για να το παρουσιάσω. Το συγκεκριμένο θέμα είναι μια τυπολογία των εργατικών κατοικιών που βρίσκονται στην πόλη, στα διαμερίσματα των οποίων κατοικούν κυρίως μουσουλμάνοι μετανάστες και ηλικιωμένοι, όλοι τους με χαμηλό εισόδημα. Αυτοί οι ένοικοι δημιουργούν στους σχετικά ευκατάστατους ντόπιους, τα συναισθήματα του φόβου και του ρατσισμού απέναντί τους, χωρίς, όμως, αυτά να εκφράζονται έντονα στην καθημερινή τους ζωή. H συγκεκριμένη περιοχή ονομάζεται Barriol.

(the following text is written by the artist and published as it is with no alterations whatsoever)

…Based on movies which show vividly suburban’s architecture of various cities, I chose a suburb of Arles to present. This concept is a typology of social housing located in the city, in the apartments where reside mainly Muslim immigrants and elderly people, all of them with low-income. All these residents create in the relatively wealthier locals, feelings of fear and racism against them, without, however, to be expressed strongly in their daily lives. This specific area is called Barriol.

Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο αναδημοσίευση/χρήση/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου, (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)

όλες οι φωτογραφίες

all photos

© α. ιωακειμίδη

επιμέλεια: Μαραλίνα Λ.
σχόλιο: Κάππα Λάμδα

© periopton