Οι Τέσσερις Εποχές του Χάρη Πρέσσα.

Ολοκληρώθηκε η τριήμερη έκθεση «Οινόραμα» (7-9 Μαρτίου), στο πλάισιο της οποίας πραγματοποιήθηκε και η εικαστική έκθεση ΔΡΥΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ: ΤΕΧΝΗ ΣΤΟ ΒΑΡΕΛΙ.

Γι’ αυτήν, σύμφωνα με την επιμελήτρια της έκθεσης Ίριδα Κρητικού… «τριαντατρία από αυτά τα θαυμαστά δρύινα κελύφη με το σεβαστό όνομα και το σεβαστό όγκο(τύπου «barrique» και χωρητικότητας 225 lt), έμβιοι σχεδόν οργανισμοί με ονομασία προέλευσης και ίχνη ευγενούς περιεχομένου που εξακολουθούν να αναδίδουν σπάνια αρώματα και ταννίνες, παραδόθηκαν σε ισάριθμους εφευρετικούς και ανομοιογενείς ως προς την εικαστική τους γραφή και ανάγνωση καλλιτέχνες, με την προτροπή να τα χειριστούν ως τρισδιάστατους αρχετυπικούς όγκους που θα άντεχαν να υποστούν πολλαπλές πλαστικές περιπέτειες».

Ανάμεσα στους 33 αυτούς καλλιτέχνες που «επενέβησαν» στα δρύινα αυτά βαρέλια, ήταν και ο πρόεδρος του τμήματος Φωτογραφίας του Τ.Ε.Ι. Αθηνών εικαστικός Χάρης Πρέσσας, με το έργο Τέσσερις Εποχές, δημιουργία με ακρυλικά χρώματα, μίνιο και μολύβι στη δρύινη επιφάνεια βαρελιού από το κτήμα Κοκοτού. Σχετικά με το έργο του μας λέει ο καλλιτέχνης: «Όταν πριν από έναν περίπου μήνα δέχτηκα πρόσκληση για συμμετοχή στην πολύ πρωτότυπη και απαιτητική αυτή διοργάνωση, ομολογώ ότι την αντιμετώπισα με δισταγμό αφού η πρώτη πληροφορία που έλαβα ήταν ότι το έργο θα έπρεπε να είναι σε τρεις – τέσσερις εβδομάδες ολοκληρωμένο. Ο δισταγμός αυτός δεν οφειλόταν στις χρονοβόρες πιθανόν διαδικασίες φιλοτέχνησης, αλλά στην έγκαιρη έλευση η μη της αρχής όλων των παραγωγικών διεργασιών: της ιδέας. Πρόκληση…
Στο σημείο αυτό πρέπει να ομολογήσω ότι στάθηκα ιδιαίτερα τυχερός. Η ιδέα «αυτοεμφανίστηκε» την επόμενη κιόλας ημέρα, σε στιγμή μάλιστα που δεν την αναζητούσα εναγωνίως.
Το έργο θα ήταν οι «Τέσσερις Εποχές». Ιδέα λιτή στην σύλληψή της, αλλά συνάμα ιδέα που αγκαλιάζει εννοιολογικά την ουσία της ύλης που θα αποτελούσε την γενεσιουργό αιτία της εικαστικής αυτής δράσης: ΟΙΝΟΣ – Η κορωνίδα των οινοπνευματωδών, οίνος ο αρχαίος, οίνος ο διαχρονικός, το ποτό όλου του έτους, το βάλσαμο των τεσσάρων εποχών… «Τέσσερις Εποχές» Η υλοποίηση θα αναπτυσσόταν σε απλά και προσχεδιασμένα στάδια: Τα αρχιγράμματα των τεσσάρων λέξεων θα αποτελούσαν την βάση τεσσάρων κονστρουκτιβιστικών συνθέσεων, οι οποίες θα μοιράζονταν εξίσου την κυρτή επιφάνεια του δρύινου βαρελιού.
Κατευθυντήριες γραμμές της υλοποίησης, από την αρχή της φιλοτέχνησης έως το τέλος, ήταν πρώτον, η παλέττα να περιοριστεί σε μικρό αριθμό χρωμάτων άνευ προσμίξεων και δεύτερον οι συνθέσεις να φιλοξενούν μόνο τα απαραίτητα σε φόρμες, άξονες και χρώμα».