3′ διάβασμα
ή ο Charles Baudelaire έκπληκτος στο ατελιέ του Stephen Carjat
Ένα πρωί του Οκτωβρίου του 2013, ένας έμπορος παλαιών ειδών παρουσιάζει στον Serge Plantureux, ιδιοκτήτη μιας παριζιάνικης γκαλερί, μια παράξενη φωτογραφία του δέκατου ένατου αιώνα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστκό της είναι ότι αποτελεί ένα δοκίμιο -ίσως μία αποτύπωση του ατελιέ σε ώρα εργασίας- παρά μία τελική φωτογραφία. Γι’αυτό ίσως το λόγο η φωτογραφία δεν έχει παρθεί απο τη θέση του φωτογράφου, αλλά από μία διαφορετική γωνία δεξιότερα, προφανώς με μία δεύτερη κάμερα, με αποτέλεσμα να αποκαλύπτεται μεν το παρασκήνιο της φωτογράφισης, αλλά να αποτυπώνεται ταυτόχρονα και ένα μεγάλο ερωτηματικό.
«7 ans de réflexion. Dernières acquisitions».
© Musée d’Orsay
Ενα ερωτηματικό που απαιτούσε ενδελεχή έρευνα για ν’απαντηθεί και όπου κατά την εξέλιξή της…
…«Αρκετοί άνθρωποι μου επεσήμαναν ότι αυτός ο άνθρωπος έμοιαζε με τον Charles Baudelaire» ,δήλωσε ο Serge Plantureux. Τα χαρακτηριστικά είναι εξαιρετικά δυσδιάκριτα, αλλά κάποιες ενδείξεις επιβεβαιώνουν την υπόθεση. Ο γκαλερίστας αποφάσισε να ξετυλίξει το μυστήριο αυτής της εικόνας, με τη διαίσθηση ότι η σιλουέτα πίσω από τον καμβά ανήκει στον συγγραφέα του έργου «Ανθη του κακού». Επιπλέον μέσα σε αυτήν την ποιητική συλλογή κρύβεται η τελική ένδειξη: Το βράδυ της παρουσίασης των πρώτων αποτελεσμάτων της έρευνας, ο Jean-Paul Avice, βιογράφος του ποιητή ο οποίος υποστηρίζει αυτή την εκδοχή από την αρχή, απαγγέλλει προς ενίσχυση της άποψης το προτελευταίο ποίημα της συλλογής, «Το όνειρο ενός περίεργου», όπου ο Baudelaire περιγράφει την εμπειρία του απο τη φωτογραφική πράξη: «Ήμουν σαν ένα παιδί ανυπόμονο να συμμετάσχει στο θέαμα, μισώντας την αυλαία όπως κάποιος μισεί ένα εμπόδιο …» Πολύ πριν τον Walter Benjamin, ο Baudelaire -κατ αρχάς- δεν αποδεχόταν τη φωτογραφία σαν μορφή τέχνης [κατά δήλωσή του η φωτογραφία δεν θα πρέπει να υπεισέρχεται «στο πεδίο του αιθερικού και του φανταστικού»]*. Αλλά αντιλήφθηκε επίσης τη δύναμή της όταν επιτέλους άγγιξε αυτό το «αψηλάφητο και το φανταστικό.»
Αυτό το φωτογραφημένο στιγμιότυπο λοιπόν, το οποίο αγοράστηκε 50.000 ευρώ από το μουσείο Orsay το Μάρτιο, αφηγείται πώς ο συγγραφέας, στον απόηχο μιας επίσκεψης μέσα στο εργαστήριο του Etienne Carjat το 1861, απλά συμφιλιώνεται με την όγδοη τέχνη, υλοποιώντας το εμβληματικό ποίημά του μέσα απο ένα δοκίμιο αλμπουμίνης.
* Charles Baudelaire «Αισθητικά Δοκίμια»
-μοντέρνο κοινό και φωτογραφία-
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο αναδημοσίευση/χρήση/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου, (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
Επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα
© periopton.com
με στοιχεία από: polka
περίοπτον 
