Η πρώτη μηχανή με φωτόμετρο TTL.

 

Οι φωτογραφικές μηχανές με ενσωματωμένο φωτόμετρο δεν ήταν ένα σπάνιο είδος κατά τη δεκαετία του ’60, αλλά το πρόβλημα με αυτά τα φωτόμετρα πριν την εμφάνιση της Topcon RE Super, ήταν ότι το φωτοκύτταρο είχε διαφορετική γωνία ανάγνωσης σε σχέση με το φακό λόγω της θέσης του επάνω στο σώμα της μηχανής με αποτέλεσμα να παρατηρούνται αποκλίσεις στις φωτομετρήσεις. Χρησιμοποιώντας βέβαια ένα νορμάλ φακό η μέτρηση του εισερχόμενου φωτός ήταν σχετικά υπό έλεγχο αλλά με τη χρήση ενός ευρυγωνίου ή τηλεφακού δεν ήταν εφικτή η ακριβής φωτομέτρηση.
Επίσης πρόβλημα ανέκυπτε με τη χρήση δαχτυλιδιών επέκτασης τα οποία απαιτούν αύξηση της έκθεσης καθώς ο φακός απομακρύνεται από το σώμα της μηχανής, καθώς και για τον υπολογισμό των συντελεστών έκθεσης που προκύπτουν όταν προστεθούν χρωματιστά φίλτρα (ξεχάστε το Photoshop, τις πληροφορίες από τις οθόνες των ψηφιακών και άλλες σχετικές ευκολίες διόρθωσης εσείς οι σημερινοί φωτογράφοι, τότε τα πάντα γίνονταν κατά τη λήψη με άγνωστα αποτελέσματα. Μετά μοιραία περίμενες να εμφανιστεί το φίλμ για να συμβεί το «έλα να δείς τί έκανες» Αχ! αυτές οι άπειρες ώρες αμφιβολιών του τότε σε σχέση με την άμεση προεπισκόπηση και ευχέρεια επανόρθωσης του σήμερα!). Τέλος πάντων.
Εάν ένα φωτόμετρο πρέπει να δώσει έναν ακριβή υπολογισμό για το θέμα, ανεξάρτητα από τον φακό που χρησιμοποιείται, την απόστασή του από το σώμα ή τους συντελεστές φίλτρων, η μέτρηση απαιτείται να γίνει μέσω του φακού για να μετρηθεί ακριβώς η ποσότητα φωτός που πέφτει στην επιφάνεια του φίλμ. Αυτό ήταν το μεγάλο πρόβλημα ακριβούς φωτομέτρησης μέχρι το 1963 που η Tokyo Optical Company το έλυσε με την παρουσίαση της πρώτης παγκόσμια μηχανής 35mm SLR με μέτρηση μέσω φακού (TTL).
Η τεχνολογία της Topcon βασίστηκε σε αυτό που οι κατασκευαστές ονομάζουν μετρητή κατόπτρου. Ηταν ένας ειδικά προσαρμοσμένος καθρέφτης, τοποθετημένος στη συνηθισμένη θέση πίσω από το φακό αλλά με μία σειρά από διαφανείς λωρίδες εγχάρακτες στην ανακλαστική επιφανειά του. Κάθε μία απ’αυτές, πλάτους περίπου 0,05mm, επέτρεπε τη δίοδο ορισμένης ποσότητας φωτός μέσω του καθρέφτη πρός ένα  φωτοκύτταρο θειούχου καδμίου προσαρμοσμένο στο πίσω μέρος. Το σύστημα «έκλεβε» περίπου 7% της συνολικής ποσότητας του φωτός που θα έπρεπε να φτάσει στο σκόπευτρο και γι’αυτό το λόγο ρυθμιζόταν ανάλογα και το φωτόμετρο. Αυτή η ελάχιστη απώλεια δεν ήταν βέβαια σε θέση να μειώσει τη φωτεινότητα της εικόνας που ακολουθούσε τη συνήθη διαδρομή, δηλαδή την ανάκλαση απο τον καθρέφτη στο σκόπευτρο μέσω του πενταπρίσματος. Αν αφαιρεθεί ο φακός της Topcon RE Super διαπιστώνει κάποιος ότι αυτές οι λωρίδες είναι ευδιάκριτες αλλά όπως είναι λογικό η επιφάνεια του καθρέφτη παραμένει εκτός εστίασης όταν ο φακός εστιάζει στο θέμα και γι’αυτό το λόγο είναι αόρατες στο σκόπευτρο. Η μηχανή ήταν μεν μηχανική αλλά απαιτείτο μία μπαταρία για τη λειτουργία του φωτόμετρου.
Πέρα από το επαναστατικό σύστημα φωτομέτρησης, η Topcon διέθετε επίσης διαφορετικά σκόπευτρα (eye-level,west-level) καθώς και τέσσερις οθόνες οι οποίες παρείχαν διαφορετικούς τρόπους εστίασης η κάθε μία και οι οποίες μπορούσαν να αλλαχτούν μετά την αφαίρεση του σκόπευτρου.
Πίσω λοιπόν στο 1963, η καινοτομία της φωτομέτρησης SLR TTL έπρεπε να είχε οριοθετήσει τη Super RE σαν μια φωτογραφική μηχανή που θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα μηχανών όλων των εποχών. Αλλά τη δεκαετία του ’70 η λάμψη της άρχισε να θολώνει απο την παρουσία παρόμοιων μηχανών από την Pentax, Canon, Nikon κλπ.
Σήμερα, εκτός από τους ρέκτες φωτογραφικών μηχανών, είναι ένα καθ’ομολογία ξεχασμένο όνομα για τους περισσότερους μαζί ίσως και οι τεχνικές που χρησιμοποιούνταν τότε.

Επιμέλεια-κείμενο: Κάππα Λάμδα