Ημιτελή τοπία.

Μια κερωμένη επιφάνεια, η εκτυπωμένη εικόνα θολώνει, αλλά στη συνέχεια μετατρέπεται σε κάτι ιδιαίτερα διαφορετικό.
Ή μια φωτογραφία περασμένη με ένα γυαλόχαρτο, όπου ό,τι έχει μείνει πίσω είναι μη αναγνωρίσιμo. Είτε σαν έργο τέχνης, είτε σαν ενημερωτικό ιερογλυφικό για το μέλλον, αυτό είναι που κάνει ο Jeremy Everett. Αυτό είναι που θέλει να γνωρίζουμε για τους εαυτούς μας, Θέλει να κατανοήσουμε σε τί βαθμό φθείρει και ανατέμνει την ποίησή της πραγματικότητάς μας. Πίσω από ένα λευκό τοίχο είναι η γυψοσανίδα, και πίσω από αυτή είναι φθορά. Και τι θα συμβεί εάν οι επιστρωματώσεις αντιστραφούν, και αυτό που είδαμε, αυτό που αναγνωρίζαμε όλο αυτό τον καιρό και το βλέπαμε καθημερινά ήταν η φθορά, ήταν η διαδικασία που μας έφερε εδώ; Θα είμαστε θλιμμένοι; Με τη νέα θεώρηση τα μάτια μας θα δουν την ομορφιά;
Πώς μπορούν να δουν τα πάντα και να κατανοήσουν ένα μέρος μόνο. Τα μυστικά είναι όλα εκεί. Αρκεί κάποιος να δει πέρα από το προφανές, πρόκειται δηλαδή για τα απόκρυφα μαγικά πάζλ, τι προσλαμβάνουμε οπτικά και τι ανέκαθεν γνωρίζουμε.

David Rimanelli