3′ διάβασμα
Αρκετές φορές, οι φίλοι της ζωγραφικής και οι συλλέκτες, ενδιαφέρονται όχι μόνον για το ζωγραφικό έργο, αλλά και για ένα ταπεινό αντικείμενο που συνέβαλε στη δημιουργία του και που είναι -βέβαια- η παλέτα. (πάνω στην οποία, επιχρίσματα της ακατέργαστης χρωστικής ουσίας ή αναμίξεις χρωμάτων που έχουν παραμείνει, αποτελούν έναν ενδιαφέροντα οδηγό, για τη μέθοδο εργασίας και τις σκέψεις του καλλιτέχνη).
Για τον φωτογράφο όμως τί θα μπορούσε να καταδειχθεί σαν η αντίστοιχη παλέτα;
Αυτή η εννοιολογική αντιστοιχία σχηματίστηκε, όταν είδα τη σειρά φωτογραφιών του Τζον Σιρ (John Cyr), ο οποίος έχει απαθανατίσει ένα αντικείμενο πολύ γνωστό σε όσους, έχουν περάσει έστω και μία φορά την πόρτα ενός σκοτεινού θαλάμου και όπου φέρνει και αυτό επάνω του τα σημάδια δραστηριότητας του δημιουργού.
Και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η λεκάνη εμφάνισης φωτογραφικών χαρτιών.
Ο Τζον Σιρ εμφανίζοντας φωτογραφίες για πολλές ώρες για τις ανάγκες μιάς έκθεσης, άρχισε να προσέχει τον πυθμένα της λεκάνης. Υπήρχαν σημάδια χρήσης και στίγματα που ήταν παράξενα και σχημάτιζαν όμορφα αφηρημένα σχέδια.
Έτσι άρχισε να φωτογραφίζει όχι μόνο τις δικές του- εστιάζοντας πάντα στα αφηρημένα, σχεδόν ζωγραφικά σχέδια – αλλά και διαφόρων άλλων φωτογράφων που τις συνέλεξε ταξιδεύοντας σ’όλη τη Βόρεια Αμερική για δύο χρόνια. Εκτός του εικαστικού ενδιαφέροντος αυτές οι λεκάνες εμφάνισης (καί λόγω του γεγονότος ότι φθείρονται δύσκολα) είναι και φορείς ιστορίας της φωτογραφίας, όπως για παράδειγμα η λεκάνη που χρησιμοποιούσε ο Άνσελ Άνταμς, ή αυτή του θρύλου του σκοτεινού θαλάμου Σιντ Κάπλαν, που είναι η ίδια από τη δεκαετία του ’60 και όπου έχει εμφανίσει σ’αυτήν όχι μόνο τις δικές του φωτογραφίες, αλλά και του Robert Frank και του Γουίτζι.
Οι λήψεις είναι απλές και συνεπείς και από τις πληροφορίες που μας δίνει έχει χρησιμοποιήσει διάχυτο φωτισμό, τα αντικείμενα είναι τοποθετημένα επάνω σε απορροφητικό μαύρο φόντο (βελούδο) -για ν’απομονωθεί πλήρως το θέμα- και το μέσον καταγραφής είναι φίλμ Kodak portra 160. Μετά ψηφιοποιεί (με σάρωση) τα αρνητικά, τα επεξεργάζεται στο Photoshop και τα εκτυπώνει σε εκτυπωτή ψεκασμού.
Έτσι άρχισε να φωτογραφίζει όχι μόνο τις δικές του- εστιάζοντας πάντα στα αφηρημένα, σχεδόν ζωγραφικά σχέδια – αλλά και διαφόρων άλλων φωτογράφων που τις συνέλεξε ταξιδεύοντας σ’όλη τη Βόρεια Αμερική για δύο χρόνια. Εκτός του εικαστικού ενδιαφέροντος αυτές οι λεκάνες εμφάνισης (καί λόγω του γεγονότος ότι φθείρονται δύσκολα) είναι και φορείς ιστορίας της φωτογραφίας, όπως για παράδειγμα η λεκάνη που χρησιμοποιούσε ο Άνσελ Άνταμς, ή αυτή του θρύλου του σκοτεινού θαλάμου Σιντ Κάπλαν, που είναι η ίδια από τη δεκαετία του ’60 και όπου έχει εμφανίσει σ’αυτήν όχι μόνο τις δικές του φωτογραφίες, αλλά και του Robert Frank και του Γουίτζι.
Οι λήψεις είναι απλές και συνεπείς και από τις πληροφορίες που μας δίνει έχει χρησιμοποιήσει διάχυτο φωτισμό, τα αντικείμενα είναι τοποθετημένα επάνω σε απορροφητικό μαύρο φόντο (βελούδο) -για ν’απομονωθεί πλήρως το θέμα- και το μέσον καταγραφής είναι φίλμ Kodak portra 160. Μετά ψηφιοποιεί (με σάρωση) τα αρνητικά, τα επεξεργάζεται στο Photoshop και τα εκτυπώνει σε εκτυπωτή ψεκασμού.
Αν μη τι άλλο οι εικόνες παρουσιάζουν ιστορικό ενδιαφέρον τώρα ειδικά που η χημική φωτογραφία έχει σχεδόν εξαφανιστεί (αλλά ποτέ μη λές ποτέ).
Απαγορεύεται από το δίκαιο της Πνευμ. Ιδιοκτησίας
η καθ΄οιονδήποτε τρόπο αναδημοσίευση/χρήση/ιδιοποίηση
του παρόντος άρθρου, (ολόκληρου ή αποσπασμάτων)
επιμέλεια-κείμενο: © Κάππα Λάμδα
Ολες οι φωτογραφίες © John Cyr
περίοπτον 